Over de pas (deel 2)

's Morgens toen we wakker werden in de lodge was de waterleiding (aftapping uit een stroompje) weer bevroren. Na het ontbijt gaan we met de zon weg.
Het pad gaat langzaam omhoog, totdat we op een paar honderd meter hoogte uitkijken op de rivier. Daarna dalen we een flink stuk af naar een brug over de rivier.
Hier komen we weer op de standaard route en wordt het drukker. Net voordat we er zijn heeft er iemand last van flinke buikkrampen. Hij krijgt antibiotica en loopt nog naar Yak Kharka (4050 m). Hier zijn de 2 groepsleden die ons eerder verlaten hadden al een dag.
's Avonds zitten we met de hele groep (iedereen is weer hersteld) aan het eten. Onder de tafel komt een pot met kolen. Door de benen onder het tafellaken te steken blijven we lekker warm.
Het is weer tijd voor een Yak steak, helaas is deze dit keer wel taai.
De kamers zijn nu tochtvrij, dus valt het met de kou wel mee.

De volgende dag begint de tocht naar de hoogste overnachtingsplaats :
Phedi high camp op ca. 4800 meter.
Het eerste stuk gaat geleidelijk omhoog, veel merk je niet van de steiging. Maar dan begint een steile daling naar een brug en een steil klimmetje. Boven ligt een theehuis. Tijd voor de stoppen, snacks te eten en thee te drinken. Je raadt natuurlijk al dat de thee de duurste is van de reis (naar lokale begrippen dan)...

Dan begint een stuk met aardverschuivingen tot Phedi. Hier eten we de lunch : Standaard is noodle soep met een sapati. De waterfles en zak wordt bijgevuld bij een waterstation.
Dan begint een pittige klim naar Phedi High Camp. De uitzichten zijn ondertussen super: Overal witte pieken.

De kamers bij Phedi high camp zijn ver boven mijn verwachting. 's Nachts zal het binnen ook niet vriezen (2 graden minimum als er 2 mensen in liggen te slapen).
De eetzaal heeft grote ramen, het uitzicht is dan ook goed.

Hier eet ik een pizza als avondeten. Erg lekker, maar heel anders dan een normale pizza. Later krijgen we te horen dat hier veel dragers en gidsen
aan de dunne geraakt zijn, maar met de groep gaat het bij bijna iedereen goed. Een kachel onder de tafel zorgt voor de warmte.
Al vroeg is het tijd om te gaan slapen.

Dan begint de grote dag van de pas.
Om 4:00 staan we op en een half uur later is er ontbijt. Stipt om 5:00 gaan we de donkere nacht in met hoofdlampjes. Voor de kou blijkt een fleece trui en jas genoeg. Wel heb ik nu (net als bij Tilicho lake) een thermo onderbroek aan onder de dunne afritsbroek. De sterrenhemel is prachtig.
Na een uur begint het langzaam licht te worden. We lopen dan in een sneeuw en ijslandschap. Het is dan ook helemaal niet erg dat er een paar heuveltjes zijn voordat we bij de pas zijn. We waren gewaarschuwd voor de ijzige wind op de pas zodat meestal na een kwartier iedereen doorloopt.
Vandaag is het echter mooi weer. Om half acht staan we op dik 5400 meter hoogte bij de vele gebedsvlaggetjes.
De thermo onderbroek gaat uit. Er is geen wind en de zon schijnt. Tijd om thee te bestellen bij het theehuisje...
Het duurt nog een hele tijd voordat de laatste komt. Die is het allerlaatste stukje op een paard gegaan omdat de berichten zeiden dat er nog een flink eind te gaan was.

Dan is het tijd voor de groepsfoto op de pas. Na een uur en een kwartier begint de steile afdaling van 1600 meter. Het pad is zanderig met stenen. Dankzij de wandelstokken zijn er geen knieproblemen bij mij.

Een uur voor het doel van de dag ligt er weer een theehuisje. Tijd voor een stop.
Uiteindelijk komt iedereen op tijd aan bij het hotel (3800 meter hoogte). De warme douche is (dan nog) welkom. Op de kamer is ook een douche, maar dat is smeltwater en errug koud).
's Avonds is het tijd om weer een biertje te drinken, nu kan het weer!

De volgende dag nemen we een vakantiedag. Met een langzaam tempo en vele fotostops dalen we 1000 meter af naar Kagbeni.
Het landschap is kurkdroog en ontzettend wijds. Net voor Kagbeni is nog even een steile afdaling te gaan.
In Kagbeni heb ik het vorige bericht gestuurd. De lodge is weer luxer: Nu is er zelfs warm water op de kamer.

Dan zijn we weer bij vandaag aangeland. Vanmorgen zijn we rustig langs en over de rivierbedding naar Jomson gelopen. Een wandeling van 2 uur als afsluiting. Hier vliegen we morgen naar Pokhara. De vliegtuigen vliegen normaal maar tot 10 uur 's morgens vanwege de wind. Vandaag zagen we een paar vliegtuigen en het opstijgen zag er spannend uit. Dat beloofd nog wat voor morgen.

Overigens heb ik nog steeds geen wolk gezien, alleen strakblauwe lucht. Omdat de zon altijd aan dezelfde kant tijden het lopen schijnt is een kant van het gezicht wel iets rood geworden.

Vandaag is ook een groepslid 50 geworden, een flinke chocolade taart is al opgegeten!

De trekking zit erop, nu gaat alles rustig aan.

Tot schrijvens.

PS.
Mam, Peter en Monique nog proficiat gewenst!