Lake Atitlan
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
21 December 2016 | Guatemala, Panajachel
Vanuit Quetzaltenango (Xela in Maya taal) zijn we met een busje naar een dorpje in de buurt gereden. Vanaf dat punt begon de wandeling naar lake Atitlan.
Een breed pad werd een smal pad door het bos dat omloop liep. Het smalle
pad werd steiler en ging over op zigzags tot net boven de 3000 meter.
We liepen uit het bos een hoogvlakte op. Hier liggen dorpjes van mensen die hun oorspronkelijk dorp vernietigd hebben zien gaan door natuurrampen.
Langzaam daalden we over een onverharde, stoffige weg. Na het laatste dorp werd het een smal pad dat daalde. En daalde. En daalde....
Er was nog even een stuk weg dat we volgden tot een dorp. Op de trappen bij een schooltje hebben we de lunch gegeten.
Daarna volgde deel2 van de daling... Via velden weer door een bos. Later nog even door een citroenboomgaard en een koffieplantage.
Een steil stuk afdaling bracht ons op ca. 1600 meter bij een rivier. Twee stammen met plankjes vormden de brug.
Dan was nog maar een half uur klimmen tegen een steile wand tot het guesthouse in een piepklein dorp.
Een guesthouse is hier een gebouw met betonnen vloer, golfplaten dak en is verder leeg. Met ons achten konden we precies langs elkaar liggen op de luchtbedden.
's Avonds was er een eenvoudige maar lekkere maaltijd.
De volgende dag ging het stijgen verder door koffieplantages naar een stoffige weg. Die volgden we verder omlaag. Na het laagste punt bij een rivier stegen we weer. In Santa Maria was een prachtige wandschildering over de geschiedenis van Guatemala.
Niet veel verder kwamen we in Santa Clara. Hier was net de markt waar we een uur de tijd hadden om rond te lopen. Erg kleurrijk!
De lunch was in een lokaal restuarant.
Na de lunch gingen we de neus van de Maya/Indiaan op. Een steile klim naar een uitzichtpunt over het Atitlan meer.
Een smal pad liep omlaag door het bos en later door de (mais)velden.
Vlak voor San Juan was er een steile afdaling tot bij het dorp.
De rest van de route ging over wegen, al hadden we meer stof over ons heen dan de dagen die we gehad hadden.
In San Pedro lag het hotel. Een soort hippie oord met aangespoelde Amerikaanse hippies.
Het hotel lag mooi aan het meer (het waaide flink).
De volgende dag was er een korte wandeling. Met het veer gingen we naar San Marcos. Hier begon een wandeling die vlotter verliet dan verwacht.
De gemiddelde toerist hier is meer een backpacker die meer in bier geinteresseerd is dan wandelen...
Er was daarom nog tijd voor een vruchtensap bij een Duitse herberg (Posada), Na nog 40 minuten stonden we weer bij een aanlegsteiger (in Santa Cruz).
De boot bracht ons naar Panajachel, waar we nu in een hotel zitten.
De straat staat hier van voor tot achter vol met souvenierkraampjes. Mooi van kleur, maar niets iets dat ik zou kopen.
De lokale markt verderop was wel leuk.
Een rustige middag (voor het eerst) is ook niet verkeerd. En een goede ijskraam ligt schuin tegenover het hotel (en het smaakt goed!).
Een breed pad werd een smal pad door het bos dat omloop liep. Het smalle
pad werd steiler en ging over op zigzags tot net boven de 3000 meter.
We liepen uit het bos een hoogvlakte op. Hier liggen dorpjes van mensen die hun oorspronkelijk dorp vernietigd hebben zien gaan door natuurrampen.
Langzaam daalden we over een onverharde, stoffige weg. Na het laatste dorp werd het een smal pad dat daalde. En daalde. En daalde....
Er was nog even een stuk weg dat we volgden tot een dorp. Op de trappen bij een schooltje hebben we de lunch gegeten.
Daarna volgde deel2 van de daling... Via velden weer door een bos. Later nog even door een citroenboomgaard en een koffieplantage.
Een steil stuk afdaling bracht ons op ca. 1600 meter bij een rivier. Twee stammen met plankjes vormden de brug.
Dan was nog maar een half uur klimmen tegen een steile wand tot het guesthouse in een piepklein dorp.
Een guesthouse is hier een gebouw met betonnen vloer, golfplaten dak en is verder leeg. Met ons achten konden we precies langs elkaar liggen op de luchtbedden.
's Avonds was er een eenvoudige maar lekkere maaltijd.
De volgende dag ging het stijgen verder door koffieplantages naar een stoffige weg. Die volgden we verder omlaag. Na het laagste punt bij een rivier stegen we weer. In Santa Maria was een prachtige wandschildering over de geschiedenis van Guatemala.
Niet veel verder kwamen we in Santa Clara. Hier was net de markt waar we een uur de tijd hadden om rond te lopen. Erg kleurrijk!
De lunch was in een lokaal restuarant.
Na de lunch gingen we de neus van de Maya/Indiaan op. Een steile klim naar een uitzichtpunt over het Atitlan meer.
Een smal pad liep omlaag door het bos en later door de (mais)velden.
Vlak voor San Juan was er een steile afdaling tot bij het dorp.
De rest van de route ging over wegen, al hadden we meer stof over ons heen dan de dagen die we gehad hadden.
In San Pedro lag het hotel. Een soort hippie oord met aangespoelde Amerikaanse hippies.
Het hotel lag mooi aan het meer (het waaide flink).
De volgende dag was er een korte wandeling. Met het veer gingen we naar San Marcos. Hier begon een wandeling die vlotter verliet dan verwacht.
De gemiddelde toerist hier is meer een backpacker die meer in bier geinteresseerd is dan wandelen...
Er was daarom nog tijd voor een vruchtensap bij een Duitse herberg (Posada), Na nog 40 minuten stonden we weer bij een aanlegsteiger (in Santa Cruz).
De boot bracht ons naar Panajachel, waar we nu in een hotel zitten.
De straat staat hier van voor tot achter vol met souvenierkraampjes. Mooi van kleur, maar niets iets dat ik zou kopen.
De lokale markt verderop was wel leuk.
Een rustige middag (voor het eerst) is ook niet verkeerd. En een goede ijskraam ligt schuin tegenover het hotel (en het smaakt goed!).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
