Via de kust naar de bergen
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
25 December 2007 | Jemen, Sanaa
Na Sejoen zijn we naar het zuiden gereden. We reden een mooie wadi binnen, waarbij we op het dak van de auto konden zitten genieten van het uitzicht.
Hier hebben we in een kloof gelopen om bij wierookstruiken uit te komen. Mirre hadden we al eerder gezien. Nu het goud nog en dan zijn de geschenken van de drie koningen compleet.
's Avonds heb ik op het dak van de funduk (hotel) geslapen. Helaas was het gebouw erlangs een moskee met enorme luidsprekers erop. Uitslapen was er dan ook niet bij.
De weg ging verder naar de kust. Hier sliepen in halfopen 'hutjes' op het strand. Overdag was het mooi snorkelen. Helemaal geweldig werd het toen een groep dolfijnen net langs kwam toen ik op het strand lag. Snel het water in dus, zodat ik nog net bij de groep terecht kwam.
Vanaf een heuvel was er een uitzicht op Cana, waar vroeger de wierookroute begon.
Na het strand was er een lange reisdag. Een van de auto's had snel de tank leeg.
De chauffeur had niet getankt en het is een feestweek (offerfeest), dus was er al dagenlang niets open.
Na wat overhevelen en een stuk slepen kwamen we bij een tankstation.
We reden nu het binnenland in. Eerst nog
onder begeleiding van militairen of politie. In de stad Rada sliepen we in een goed hotel. Voor het eten moesten we een stukje lopen. Er was maar 1 lokaal
restaurantje open. We aten hier bijna op een vuilnisbelt van al het afval. Kranten werden gebruikt als tafellaken.
Eten was zoals bijna altijd met de vingers.
De begeleidende militaire (nu ook weer met een M60 op een autootje) waren erg
vervelend. Ze liepen met iedereen mee (ze waren met veel). Overigens loopt buiten de stad bijna iedere man met een AK47 rond. Een grote dolk hoort ook bij elke man en jongen.
De volgende morgen wilde ik gaan ontbijten met mijn kamergenoot. Toen was de deur op slot. Er werd iemand wakker,
maar die ging eerst de militairen halen. Een wilde perse dat we niet wegliepen, maar we gingen toch. Een jongen die op straat liep gebaarde ons dat het verstandiger was om niet door te lopen, maar toen kwamen de chauffeurs net aan. Na een korte ruzie liepen we door zonder begeleiding.
Het ontbijt aten we een sapjesbar. Vanuit een luikje kon je thee en een broodje bestellen. Uiteraard alles in gebarentaal, want mijn Arabisch gaat niet vooruit....
Hier hebben we in een kloof gelopen om bij wierookstruiken uit te komen. Mirre hadden we al eerder gezien. Nu het goud nog en dan zijn de geschenken van de drie koningen compleet.
's Avonds heb ik op het dak van de funduk (hotel) geslapen. Helaas was het gebouw erlangs een moskee met enorme luidsprekers erop. Uitslapen was er dan ook niet bij.
De weg ging verder naar de kust. Hier sliepen in halfopen 'hutjes' op het strand. Overdag was het mooi snorkelen. Helemaal geweldig werd het toen een groep dolfijnen net langs kwam toen ik op het strand lag. Snel het water in dus, zodat ik nog net bij de groep terecht kwam.
Vanaf een heuvel was er een uitzicht op Cana, waar vroeger de wierookroute begon.
Na het strand was er een lange reisdag. Een van de auto's had snel de tank leeg.
De chauffeur had niet getankt en het is een feestweek (offerfeest), dus was er al dagenlang niets open.
Na wat overhevelen en een stuk slepen kwamen we bij een tankstation.
We reden nu het binnenland in. Eerst nog
onder begeleiding van militairen of politie. In de stad Rada sliepen we in een goed hotel. Voor het eten moesten we een stukje lopen. Er was maar 1 lokaal
restaurantje open. We aten hier bijna op een vuilnisbelt van al het afval. Kranten werden gebruikt als tafellaken.
Eten was zoals bijna altijd met de vingers.
De begeleidende militaire (nu ook weer met een M60 op een autootje) waren erg
vervelend. Ze liepen met iedereen mee (ze waren met veel). Overigens loopt buiten de stad bijna iedere man met een AK47 rond. Een grote dolk hoort ook bij elke man en jongen.
De volgende morgen wilde ik gaan ontbijten met mijn kamergenoot. Toen was de deur op slot. Er werd iemand wakker,
maar die ging eerst de militairen halen. Een wilde perse dat we niet wegliepen, maar we gingen toch. Een jongen die op straat liep gebaarde ons dat het verstandiger was om niet door te lopen, maar toen kwamen de chauffeurs net aan. Na een korte ruzie liepen we door zonder begeleiding.
Het ontbijt aten we een sapjesbar. Vanuit een luikje kon je thee en een broodje bestellen. Uiteraard alles in gebarentaal, want mijn Arabisch gaat niet vooruit....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
