Over de Pas

Gisteren zijn we over de pas (5419 m) gekomen, maar eerst een gedeelte van het voorafgaande :

In Chame (waar ik was bij het vorige bericht), begon het 's avonds ijskoud te worden. Een kachel zorgde voor warmte in de eetruimte. Dus daar kwamen we niet veel buiten.

Na Chame zijn we verder gelopen in de kloof, waarna we in Pisang zijn aangeland. Hier waren de houten huisjes geisoleerd, geen overbodige luxe. De eerste hoogteziekte diende zich aan in de groep (op 3000 m), maar een Diamox pilletje deed wonderen.

Vanuit Pisang vertrokken we met een gedeelte van de groep via de hoge route. Dat betekende dat er eerst een klim van 650 meter (steil) kwam.
De uitzichten waren super : De rivier onder ons en de besneeuwde toppen (8000+ meter hoog) aan de overkant van het dal.
Het was een flinke wandeling.

Na een lange dag kwamen we aan in Manang. Hier hadden we een hotel met eigen sanitair (een hurk wc en een kraantje aan de muur met een emmertje er onder).
We zijn een dag een Manang gebleven om aan de hoogte (3500 m) te wennen.
In het hotel hadden ze Yak biefstuk, een aanrader!
Op de vrije dag zijn we met een paar man naar een gletsjer gelopen en werden de laatste inkopen gedaan.
's Middags was er een lezing over hoogteziekte, geen pretje als je het erg te pakken hebben.
Electriciteit was er niet in het dorp, dus internet was daar niet mogelijk.


Vanuit Manang zijn we doorgelopen (rustige wandeling) naar Khangsar (3750 m). Dit was van de hoofdroute af en de voorzieningen zijn duidelijk minder. Helaas was er iemand flink ziek en moest ze achter blijven. Een tweede groepslid bleef toen ook achter.

De dag erna ging het naar Tilicho base camp. Die morgen was het bewolkt en de bergtoppen waren niet zichtbaar. Dit was de laatste dag dat ik wolken gezien heb.

De tocht was een lastige tocht via landverschuivingen. Smalle paadjes (een schoen breed) over losse stenen. En goed opletten of er iet omlaag kwam vallen.

Tilicho Base camp was de eenvoudigste lodge: Wc buiten (het vriest flink 's nachts op 4150 m!). Met 8 personen sliepen we op een kamer, zonder ruimte tussen de bedden. Een kachel was er niet.
De uitzichten waren gelukkig erg mooi, al was het ijs en ijskoud na 4 uur 's middags als de zon niet meer te zien was.

De volgende dag begon de klim naar het meer.
We waren met een kleiner groepje. De rest kreeg het advies om niet mee te gaan.
In het donker (5 uur) begonnen we met hoofdlampjes aan de steile tocht naar boven de 5000 meter. Toch zweten in de ijskou.
De zonsopgang maakte alles goed. Na 2 uur en een kwartier stonden we tussen de pieken met sneeuw, op een sneeuwvlakte. Waanzinnig mooi.
En koud natuurlijk. Even een foto maken zonder handschoenen kostte je 5 min. om weer warme handen te krijgen. Na een kwartier waren we allemaal boven. Een blauw meer op bijna 5000 meter lag onder ons. De bergtoppen er langs. Net een sprookje.
En half uur na de beklimming begon de afdaling. Al snel waren we buiten de wind en zorgde de zon voor veel warmte. De kleding gaat dan langzamerhand weer uit. Onderweg kwamen we een groep Fransen tegen die omhoog aan het ploeteren waren.

Onder bij de lodge was de rest al vertrokken. Snel werd noodle soep besteld met sapati's. Daarna begon de route naar de plek waar we gingen overnachten. Het viel niet mee om na de beklimmin de lastige stukken bij de landverschuivingen voorbij te gaan. De benen hadden de nieuwe energie nog niet ontvangen.

Dit stuk op de heenweg hadden we bewolking, dus nu was het genieten van de vergezichten (en ver is heeeeeel ver hier.

De lodge waar we gingen slapen was nog in aanbouw. Maar 1 hurkwc was er. De waterleiding is er 's morgens nog bevroren. Ramen zaten er niet in de kamer waar ik sliep. Wel plastic met een paar flinke gaten.
Al met al ben ik ontzettend blij dat ik een slaapzak heb gehuurd met een label 'goed tot -30 graden). Kou heb ik dus nergens geleden.

Het vervolg komt morgen (of later..) wel, het is nu wel lang genoeg geweest.

Samenvatting: Na het eerste stuk altijd goed weer, geen wolk te zien.
De vergezichten zijn super, elke dag is weer anders.
Het tempo is redelijk rustig. Dus ook lange dagen vallen goed te doen.
Toen het echt ijs en ijskoud werd kwamen er kachels (behalve bij Tilicho base camp)

Genieten dus!

Tot schrijvens....