Halverwege
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
20 Juli 2009 | Frankrijk, Parijs
De eerste etappe in de pyreneeen zit er (helaas) op.
De heenreis ging voor mij helemaal volgens plan. De volgende dag stond ik om 8:30 op station St. Girons op de rest die er om 9:00 zouden zijn.
Niet dus. De bus van 9:30 was leeg. Er stond een busje met chauffeur en die bleek de transfer te regelen voor de groep (dat kon ik nog achterhalen met mijn Frans). Ik stond dus niet alleen.
De reisleider had geen bereik en SNP wist van niets. Later werd ik teruggebeld door SNP. De groep had vertraging en kwam pas om 12:15. Tijd genoeg voor koffie dus.
Vanaf St. Girons zijn we naar Salau gereden (in Frankrijk). Hier waren de reisleider en nog 3 deelnemers.
De eerste dag hebben we een korte wandeling gemaakt : 450 meter omhoog en omlaag lopen. Slapen gebeurde in een slaapzaal en eten vlakbij. Toevallig waren de eigenaren Nederlanders.
Dan begon de echte etappe met een flinke klim naar een pas om vervolgens in Spanje uit te komen. Net voor de pas kwamen we uit de mist en in de zon.
Na een lange afdaling werden we opgepikt en naar naar een camping gebracht (we sliepen in een huisje).
De rest van de week zijn we in Spanje gebleven. De eerste wandeling was gepland om 9 uur te lopen. Het pad was vaker spoorloos, maar met een kaart, compas en gps kom je een eind. Doordat we een lastig stuk afsneden hadden we later alle tijd. Bij een ski oord werden we weer opgepikt.
De volgende dat zouden we naar een berghut lopen, maar er was iets misgegaan en een andere berghut in een nationaal park was geregeld. Het weer was weer zonnig. De wandeling super met geweldige uitzichten over de vele meertjes.
Helaas verstapte zich iemand en waren er enkel problemen. Met een stel liepen we verder naar de hut. In ons beste Spaans/Frans/Engels vertelden we daar het verhaal.
De rest kwam een uur later, net toen het eten ook kwam.
De volgende dag was er weer een lange wandeldag. De gewonde is met een taxi vertrokken en later die dag hoorden we dat er een botje gebroken was. Helaas dus een einde van de vakantie voor haar.
Die dag hadden we na de lunch mist die overging in lichte regen. Dit terwijl we een aantal passen over moesten. Bij de afdaling is de reisleider snel naar beneden gelopen om nog een taxi te regelen zodat we om 18:00 konden stoppen met lopen en naar het hotel gebracht werden.
's Avonds aten we tapas. Heerlijk!
De volgende dag begon een flinke klim van 1200 meter, waarna we een flink eind omlaag moesten en een stuk klimmen naar een berghut bij de Aneto, de hoogste berg van de pyreneeen. Bergbeklimmers gaan iedere dag de berg op. Het is een pittige wandeling over een stuk gletsjer. Helaas niet voor ons dus.
Wij liepen een route in de buurt. Avontuurlijk want bij sommige rotsblokken was het even zoeken hoe te lopen. Onderweg zagen we veel marmotten en gemsen.
's Avonds is het steeds erg gezellig met eten (zeker met de wijn erbij) en als je een eigen slaapzaal hebt is er niemand die klaagt dat het stil moet zijn.
Vanmorgen ben ik samen met Jos 2 uur eerder opgestaan. We gingen eerder weg om nog naar een piek te lopen. Het uitzicht was erg mooi. Een kant zag je de Aneto en de andere kant zag je Frankrijk, waar in de verte de vlakte al te zien was.
Na de piek gingen we omlaag naar de pas (waar we in Frankrijk aankwamen) om af te dalen naar een refuge waar koffie te krijgen was. Hier kwam de rest later ook.
Een helicopter was bezig om bouwmateriaal aan te voeren.
Dan begon een lange afdaling naar beneden. Na een afdaling van in totaal 1600 meter was er dan een terrasje met IJS. Gelukkig hebben mijn knieen het gered tijdens deze tocht.
We zijn nu in Luchon. Op mijzelf en nog een medereiziger na gaat de groep met de nachttrein (na nog een afscheidsdinner) terug naar Nederland.
Ik blijf nog 2 nachten hier voordat de volgende etappe begint.
De heenreis ging voor mij helemaal volgens plan. De volgende dag stond ik om 8:30 op station St. Girons op de rest die er om 9:00 zouden zijn.
Niet dus. De bus van 9:30 was leeg. Er stond een busje met chauffeur en die bleek de transfer te regelen voor de groep (dat kon ik nog achterhalen met mijn Frans). Ik stond dus niet alleen.
De reisleider had geen bereik en SNP wist van niets. Later werd ik teruggebeld door SNP. De groep had vertraging en kwam pas om 12:15. Tijd genoeg voor koffie dus.
Vanaf St. Girons zijn we naar Salau gereden (in Frankrijk). Hier waren de reisleider en nog 3 deelnemers.
De eerste dag hebben we een korte wandeling gemaakt : 450 meter omhoog en omlaag lopen. Slapen gebeurde in een slaapzaal en eten vlakbij. Toevallig waren de eigenaren Nederlanders.
Dan begon de echte etappe met een flinke klim naar een pas om vervolgens in Spanje uit te komen. Net voor de pas kwamen we uit de mist en in de zon.
Na een lange afdaling werden we opgepikt en naar naar een camping gebracht (we sliepen in een huisje).
De rest van de week zijn we in Spanje gebleven. De eerste wandeling was gepland om 9 uur te lopen. Het pad was vaker spoorloos, maar met een kaart, compas en gps kom je een eind. Doordat we een lastig stuk afsneden hadden we later alle tijd. Bij een ski oord werden we weer opgepikt.
De volgende dat zouden we naar een berghut lopen, maar er was iets misgegaan en een andere berghut in een nationaal park was geregeld. Het weer was weer zonnig. De wandeling super met geweldige uitzichten over de vele meertjes.
Helaas verstapte zich iemand en waren er enkel problemen. Met een stel liepen we verder naar de hut. In ons beste Spaans/Frans/Engels vertelden we daar het verhaal.
De rest kwam een uur later, net toen het eten ook kwam.
De volgende dag was er weer een lange wandeldag. De gewonde is met een taxi vertrokken en later die dag hoorden we dat er een botje gebroken was. Helaas dus een einde van de vakantie voor haar.
Die dag hadden we na de lunch mist die overging in lichte regen. Dit terwijl we een aantal passen over moesten. Bij de afdaling is de reisleider snel naar beneden gelopen om nog een taxi te regelen zodat we om 18:00 konden stoppen met lopen en naar het hotel gebracht werden.
's Avonds aten we tapas. Heerlijk!
De volgende dag begon een flinke klim van 1200 meter, waarna we een flink eind omlaag moesten en een stuk klimmen naar een berghut bij de Aneto, de hoogste berg van de pyreneeen. Bergbeklimmers gaan iedere dag de berg op. Het is een pittige wandeling over een stuk gletsjer. Helaas niet voor ons dus.
Wij liepen een route in de buurt. Avontuurlijk want bij sommige rotsblokken was het even zoeken hoe te lopen. Onderweg zagen we veel marmotten en gemsen.
's Avonds is het steeds erg gezellig met eten (zeker met de wijn erbij) en als je een eigen slaapzaal hebt is er niemand die klaagt dat het stil moet zijn.
Vanmorgen ben ik samen met Jos 2 uur eerder opgestaan. We gingen eerder weg om nog naar een piek te lopen. Het uitzicht was erg mooi. Een kant zag je de Aneto en de andere kant zag je Frankrijk, waar in de verte de vlakte al te zien was.
Na de piek gingen we omlaag naar de pas (waar we in Frankrijk aankwamen) om af te dalen naar een refuge waar koffie te krijgen was. Hier kwam de rest later ook.
Een helicopter was bezig om bouwmateriaal aan te voeren.
Dan begon een lange afdaling naar beneden. Na een afdaling van in totaal 1600 meter was er dan een terrasje met IJS. Gelukkig hebben mijn knieen het gered tijdens deze tocht.
We zijn nu in Luchon. Op mijzelf en nog een medereiziger na gaat de groep met de nachttrein (na nog een afscheidsdinner) terug naar Nederland.
Ik blijf nog 2 nachten hier voordat de volgende etappe begint.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
