Weer aangemeerd in Ushuaia

Terug in Ushuiaia.

Vanmiddag hebben we aangemeerd in Ushuaia. We slapen nog een nacht op de boot.

De heenweg naar Antarctica hebben we (meestal zonder mij...) gezeild. Ik had het geluk om te beginnen
met de hondenwacht (van 0 tot 4:00 's nachts). Net voor het einde zag ik de hele wereld schommelen en moest ik haast
maken om plat te gaan liggen. Na 2 dagen ging het beter, maar een flinke wind maakte daar weer een einde aan.
Het schip zeilde met een flinke snelheid en de zeilers konden hun lol niet op. Ik heb weer voornamelijk plat
gelegen.

Na 3.5 dag varen lagen we bij het eerste eiland. We gingen van boord en zagen de eerste pinguins en zeehonden.
's Middags waaide het harder en sneeuwde het. De helft ging aan land. Het was vooral een speciale ervaring met een stormwind,
sneeuw en ijsregen. Hier lagen een aantal zeeolifanten op het eiland. Alleen de zodiac tocht was al special met golven
zeewater (onder 0 graden) over je heen.

De volgende dag was kompleet anders : Zon en blauwe hemel. Ik heb mijn complete gezicht verbrand (incl. oogleden..).
Het was fantastisch met oneindig veel pinguins en geweldige uitzichten. Helaas hebben we hierna geen dag met blauwe
hemel meer gehad.

De rest van de tijd was het afwissellend: Veel landingen. Soms liepen we naar uitzichtspunten. Soms kon je dan omlaag
glijden in de sneeuw.
De laarzen waren super. Geen koude voeten en een geweldige grip. Het is normaal om tot je knieen in de sneeuw te zakken.
En als je dan weet dat overal pinguinstront ligt weet je wel dat het handig is om een regenbroek te hebben die met de
slang kunt afspuiten...

We bezochten een paar stations, waarbij het station van de Oekraine (met de nodige wodka) het meest luxe was. 's Avonds
was er buiten een barbecue. Een paar gingen nog terug voor de sauna en een duik in het water van min 0.8 graden.

Er was regelmatig een aanleiding voor een feest op het dek, wat de volgende morgen tot een rustig ontbijt leidde. Aan lol
was geen gebrek.

Op het einde hebben we nog even over een gletsjer met sneeuw gelopen. Het mooie van deze reis was dat je overal tijd
genoeg had. Er mogen maximaal 60 mensen tegelijk aan wal en we zijn maar met 31 passagiers. Je kunt uren rondlopen en er
is niemand die je zegt dat je bij elkaar moet blijven.

Als laatste was er zodiac tocht waar nog een pelsrob gezien werd. He was zelfs even zonnig toen. De lunch was buiten.

Daarna begon de terugtocht. Ik kreeg van iemand een pleister tegen de zeeziekte. De eerst wacht was van 14:00-16:00.
De boot ging net zo op en neer als de boot in de efteling (en dat is dan bij weinig wind). Daarna ging ik naar de hut,
waarna de lunch er weer uitkwam. De volgende dagen ben ik niet meer uit bed gekomen. Gelukkig voelde ik mij niet
ziek als ik lag, alleen als ik rechtop wilde zitten of staan (de tocht van 2 meter naar de wc was een uitdaging).

Na 3 dagen voelde ik mij slechter worden. Later bleek dat er een lichte storm (windkracht 7) was. Alles was afgesloten.
Een grote storm (windkracht 11) was op komst en die wilde de kapitein voorblijven (die kwam later toen we
in het beagle kanaal lagen).
Net na de middag werd het rustig en wilde ik opstaan. Iemand kwam zeggen dat kaap hoorn in zicht was, zodat ik meteen
opstond. Hierna ging het met het uur beter. Dolfijnen waren in de boeggolf. Wat voelde ik mij toen goed: niet ziek en
weer wildlife te zien. We voeren met zeilen 11.5 knopen (1 knoop = 1 zeemijl/uur, 1 zeemijl is ca. 1.8 km).

In het beagle kanaal was het afgelopen met wachtlopen (net voor de wacht van mijn team om middernacht). Bij een boerderij
zijn we aan land gegaan en een flinke wandeling gemaak. Er was nog tijd voor een bezoek aan een museum met skeletten
van zeezoogdieren.

Toen was er nog maar een klein stuk te gaan naar Ushuaia, waar ik nu in een cafe met wifi zit.


De trip in Antartica was ver boven verwachting, alleen de uitzichten waren wat minder door de grijze lucht.
De twee overtochten over de Drake passage was minder voor mij, ondanks het relatief rustige weer. Als je bij
rustig weer golven van 9 meter kunt hebben wil ik hier geen storm meemaken!
Aan boord was het steeds gezellig. De crew was fantastisch. Altijd plezier en dan werken ze steeds 6 uur om daarna
maar een rust van 6 uur te krijgen. En als je dan de grotere schepen in Antarctica ziet weet je dat je het mooiste schip
vaart dat hier rondvaart.
Al met al was het zeer zeker de moeite waard (en veel mooier dan verwacht), maar het zal lang duren voordat ik weer
zo'n zee opga.

Een aantal foto's heb ik hier al toegevoegd. Het complete verslag volgt nog na het sorteren van de foto's.